Zes wedstrijden, drie punten, 105 doelpunten voor en 105 doelpunten tegen. Een interessante rij statistieken die een accuraat beeld schetsen van de seizoenstart. Het ongeloof na afloop van de wedstrijd tegen Quick ’21/Vlug & Vaardig was groot. Voor de zoveelste maal dit seizoen verloren de man- en vrouwschappen van Jan Jouke Flokstra en Harold Jellema een spannende wedstrijd.
De beginfase was beter dan een week eerder, toen er na tien minuten tegen een achterstand van zeven doelpunten werd aangekeken. Ditmaal stond het na vijftien minuten 7-3 in het voordeel van de combinatie uit Oudega en Garijp. In een goed ‘tweede kwart’ kon de Ferwerda-formatie – net als vorige week – het tij keren. Via verscheidene doelpuntenmakers werd vlak voor rust de stand op 9-9 bepaald.
In de rust bestond uiteraard het geloof om deze goede fase in het restant van de wedstrijd door te zetten. Verdedigend liep het na de beginfase goed. Bovendien begon de aanvalsmachine ook enigszins op gang te komen. Beide teams kwamen scherp uit de kleedkamers, waarneembaar aan de hand van het tweetal doelpunten dat iedere kant maakte in de eerste minuten na de rust. Het restant van de tweede helft was echter een verschrikking voor liefhebbers van oogstrelend korfbal. De verdedigende intensiteit won aan beide kanten van de aanvallende klasse, wat resulteerde in een fase met veel passfouten en een scala aan matige schoten. Als dit een potje judo was, dan hadden de ploegen elkaar in een houdgreep, zonder in staat te zijn om de tegenstander uit te schakelen. Zelfs de pogingen vanaf de strafworpstip werden aan beide zijden niet tot doelpunt gepromoveerd.
Na liefst achttien minuten verbrak de thuisploeg de wapenstilstand door de 12-11 door de mand te gooien. Momenten later werd dit verschil verdubbeld. Via een strafworp van Anne Zuiderveld werd het gat gereduceerd tot één, dit bleek echter niet het opstapje om op gelijke hoogte te komen, maar enkel de aansluiting om Quick ’21/Vlug & Vaardig niet uit het oog te verliezen. Het team dat onder leiding staat van Nico Kraan miste namelijk in de eerstvolgende aanval vanaf de strafworpstip, maar wegens knullig verdedigend reboundwerk van de uitploeg kon de aanval alsnog worden omgezet naar een doelpunt. Alhoewel het eerder geschetste spelniveau niet per se werd opgekrikt, kan gesteld worden dat de spanning veel vergoedde. Met nog een halve minuut op de klok en 15-14 gaf scheidsrechter H. Bergsma een vrije bal aan de Rottevalle/Eastermar/Drachtster Compagnie-combinatie. Deze kans stuitte echter op de voorste rand van de korf en is daarmee kenmerkend voor de wedstrijd die enkele tellen later besloten werd door het eindsignaal: net niet.
Het vlaggenschip zal moed moeten blijven putten uit de rij statistieken waar dit verslag mee van start ging, maar kan zich niet blijven verschuilen achter excuses. Het zal beter moeten, en de eerste kans om hier verbetering in te tonen wacht aanstaande zaterdag tegen CSL. In Rottevalle zal de laatste thuiswedstrijd voor het zaalseizoen worden afgewerkt, graag tot daar!
